به بازی‌هایی که کودکان با پوشیدن لباس‌های مشاغل و نقش‌آفرینی انجام می‌دهند بازی‌های dress up گفته می‌شود. در این نوع بازی‌ها کودک به قصد ایفای نقش یا ایفای موقعیت شغلی یا شخصیت خاص و یا ابرقهرمان‌ها در بازی، لباس می‌پوشد. لباس‌های نمایشی می‌توانند شامل هر لباس یا لوازمی باشند که کودک قصد دارد در نقش دیگری بازی کند، مثلا در نقش یک بزرگسال، یک آتش‌نشان، یک گل آفتابگردان، زنبور عسل، یک مادر، نوزاد یا یک معلم. کودک در حین بازی، می‌تواند به چیزی تبدیل شود که هنوز (یا در مورد شیر، هرگز) نتوانسته است در زندگی واقعی به آن تبدیل شود.

کودک با پوشیدن وسایل یا لباس‌هایی که ابرازکننده دنیای دیگران است و با به نمایش کشیدن واقعیت‌هایی که در اطراف خود می‌بیند و تجربه می‌کند، تا حدودی دنیای خود را درک کند. درگیری خود به خودی و اغلب بدون تلاش کودک در این نوع بازی‌ها نشان دهنده‌ی این است که به طور طبیعی تمایل دارد تا با تبدیل شدن به افراد و نقش‌ها برای مدتی، سعی در کشف آنها داشته باشد. پوشیدن لباس‌های بازی به کودک به کمک می‌کند تا برای مشکلاتی که سعی در درک درونی آنها دارد، راه حل‌های بهتری پیدا کند و موقعیت‌های مشکل خود را با تکرار سناریوها پردازش کند، جدیت و سختی خود را کاهش دهد و مدیریت قابل کنترل‌تری بر روی مسائل و مشکلاتش داشته باشد. او همچنین احساسات مثبت یا کنجکاوی‌اش در مورد آینده را حتی اگر واقع بینانه باشند بیان می‌کند مانند زمانی که وانمود می‌کند بزرگ شده است و سرکار رفته یا از نوزادی مراقبت می‌کند.